اصطلاحات کاربردی درتعزیه

قراردادهای تعزیه در نمایش

تعزیه نمایشی سمبلیک یا نماد گراست که در آن طراحی صحنه خلاصه و نمادین است مثلا شاخه ای نخل نماد سرزمین حجاز است.خیر وشر در تعزیه به خوبی قابل تفکیک است (لباس های سبز اولیاء و لباس قرمز اشقیا) .

در تعزیه  تغییر زمان و مکان در همان میدان نمایش با چرخیدن  بازیگران به دور صحنه انجام می شود و نمایش از پرده ای به پرده ی دیگر این گونه اجرا می شود . نفش زنان را مردان جوان بازی می کنند.

تحریر کردن : موافق خوان‌ها یا همان اولیا، گفت‌وگو های خود را با آواز ودر یک دستگاه مشخص موسیقی می خوانند که به ان « تحریر کردن » می‌گویند.

اشتلم خوانی: مخالف خوان‌ها یا اشقیا فقط با صدای بلند می خوانند که به آن « اشتلم خوانی » می گویند (به سخنان فریاد گونه وبریده بریده اشقیا در شرح پهلوانی خود اشتلم خوانی یا پهلوان خوانی می گویند.)

چاووشی چیست؟

به نوحه ها وروضه هایی که با موضوع کربلا قبل ازتعزیه اجرا می شود

«چاووشی» می گویند.

موسیقی در تعزیه به جهت مقدمه و توصیف ، تقطیع صحنه‌ها، موسیقی گفتارها و مکالمه ها به کار می رود. رهبر نوازندگان را معین البکاء (کارگردان) می‌گویند.

طبل : جنگ و جشن وسرور در خیمه اشقیا

دهل : تعویض صحنه‌ها

نقاره :گرد آوری مردم، هنگام جنگ، شادی

کرنا ( نی بزرگ): جنگ، گرد آوری جمعیت

شیپور: نبرد، همراه سنج ایجاد هیجان می‌کند.

سنج :به هنگام جنگ و نبرد

بوق : برای جمع کردن مردم، تقطیع و تعویض صحنه

نی: برای سوال وجواب اولیا

سرنا :هنگام جشن و سرور

قره نی: در مجالس عروسی و جشن کار برد داشت.

فلوت: بیشتر در کاشمر و یزد جهت القاء غم به کار می رود وقدرت کمی در موسیقی تعزیه دارد.

اصطلاحات و واژه‌های رایج در تعزیه

شبیه گردانی : نمایش تعزیه

شبیه : بازیگر

مقتل نویس : نویسنده ( نمایش نامه نویس )

معین البکاء : کارگردان تعزیه

ناظم البکاء: دستیار کارگردان

بانی : تهیه کننده

فرد : نسخه ومتن نمایشنامه تعزیه ( فیلم نامه یا نمایشنامه )

بچه خوان : کسی که به جای بچه ها و دو طفلان مسلم ظاهر می شود.

موالف خوان : کسی که به جای اولیا ظاهر می شود.

تعزیه مضحک : تعزیه های کمیک به نام « گوشه » مشهور است .مانند گوشه ی « شست بستن  دیو».

در این تعزیه‌ها هدف، تمسخر و دست انداختن دشمنان دین است.

قراردادهای تعزیه در نمایش

تعزیه نمایشی سمبلیک یا نماد گراست که در آن طراحی صحنه خلاصه و نمادین است مثلا شاخه ای نخل نماد سرزمین حجاز است.خیر وشر در تعزیه به خوبی قابل تفکیک است (لباس های سبز اولیاء و لباس قرمز اشقیا) .

در تعزیه  تغییر زمان و مکان در همان میدان نمایش با چرخیدن  بازیگران به دور صحنه انجام می شود و نمایش از پرده ای به پرده ی دیگر این گونه اجرا می شود . نفش زنان را مردان جوان بازی می کنند.

تحریر کردن : موافق خوان‌ها یا همان اولیا، گفت‌وگو های خود را با آواز ودر یک دستگاه مشخص موسیقی می خوانند که به ان « تحریر کردن » می‌گویند.

اشتلم خوانی: مخالف خوان‌ها یا اشقیا فقط با صدای بلند می خوانند که به آن « اشتلم خوانی » می گویند (به سخنان فریاد گونه وبریده بریده اشقیا در شرح پهلوانی خود اشتلم خوانی یا پهلوان خوانی می گویند.)

چاووشی چیست؟

به نوحه ها وروضه هایی که با موضوع کربلا قبل ازتعزیه اجرا می شود

«چاووشی» می گویند.

موسیقی در تعزیه به جهت مقدمه و توصیف ، تقطیع صحنه‌ها، موسیقی گفتارها و مکالمه ها به کار می رود. رهبر نوازندگان را معین البکاء (کارگردان) می‌گویند.

طبل : جنگ و جشن وسرور در خیمه اشقیا

دهل : تعویض صحنه‌ها

نقاره :گرد آوری مردم، هنگام جنگ، شادی

کرنا ( نی بزرگ): جنگ، گرد آوری جمعیت

شیپور: نبرد، همراه سنج ایجاد هیجان می‌کند.

سنج :به هنگام جنگ و نبرد

بوق : برای جمع کردن مردم، تقطیع و تعویض صحنه

نی: برای سوال وجواب اولیا

سرنا :هنگام جشن و سرور

قره نی: در مجالس عروسی و جشن کار برد داشت.

فلوت: بیشتر در کاشمر و یزد جهت القاء غم به کار می رود وقدرت کمی در موسیقی تعزیه دارد.

اصطلاحات و واژه‌های رایج در تعزیه

شبیه گردانی : نمایش تعزیه

شبیه : بازیگر

مقتل نویس : نویسنده ( نمایش نامه نویس )

معین البکاء : کارگردان تعزیه

ناظم البکاء: دستیار کارگردان

بانی : تهیه کننده

فرد : نسخه ومتن نمایشنامه تعزیه ( فیلم نامه یا نمایشنامه )

بچه خوان : کسی که به جای بچه ها و دو طفلان مسلم ظاهر می شود.

موالف خوان : کسی که به جای اولیا ظاهر می شود.

تعزیه مضحک : تعزیه های کمیک به نام « گوشه » مشهور است .مانند گوشه ی « شست بستن  دیو».

در این تعزیه‌ها هدف، تمسخر و دست انداختن دشمنان دین است.

قراردادهای تعزیه در نمایش

تعزیه نمایشی سمبلیک یا نماد گراست که در آن طراحی صحنه خلاصه و نمادین است مثلا شاخه ای نخل نماد سرزمین حجاز است.خیر وشر در تعزیه به خوبی قابل تفکیک است (لباس های سبز اولیاء و لباس قرمز اشقیا) .

در تعزیه  تغییر زمان و مکان در همان میدان نمایش با چرخیدن  بازیگران به دور صحنه انجام می شود و نمایش از پرده ای به پرده ی دیگر این گونه اجرا می شود . نفش زنان را مردان جوان بازی می کنند.

تحریر کردن : موافق خوان‌ها یا همان اولیا، گفت‌وگو های خود را با آواز ودر یک دستگاه مشخص موسیقی می خوانند که به ان « تحریر کردن » می‌گویند.

اشتلم خوانی: مخالف خوان‌ها یا اشقیا فقط با صدای بلند می خوانند که به آن « اشتلم خوانی » می گویند (به سخنان فریاد گونه وبریده بریده اشقیا در شرح پهلوانی خود اشتلم خوانی یا پهلوان خوانی می گویند.)

چاووشی چیست؟

به نوحه ها وروضه هایی که با موضوع کربلا قبل ازتعزیه اجرا می شود

«چاووشی» می گویند.

موسیقی در تعزیه به جهت مقدمه و توصیف ، تقطیع صحنه‌ها، موسیقی گفتارها و مکالمه ها به کار می رود. رهبر نوازندگان را معین البکاء (کارگردان) می‌گویند.

طبل : جنگ و جشن وسرور در خیمه اشقیا

دهل : تعویض صحنه‌ها

نقاره :گرد آوری مردم، هنگام جنگ، شادی

کرنا ( نی بزرگ): جنگ، گرد آوری جمعیت

شیپور: نبرد، همراه سنج ایجاد هیجان می‌کند.

سنج :به هنگام جنگ و نبرد

بوق : برای جمع کردن مردم، تقطیع و تعویض صحنه

نی: برای سوال وجواب اولیا

سرنا :هنگام جشن و سرور

قره نی: در مجالس عروسی و جشن کار برد داشت.

فلوت: بیشتر در کاشمر و یزد جهت القاء غم به کار می رود وقدرت کمی در موسیقی تعزیه دارد.

اصطلاحات و واژه‌های رایج در تعزیه

شبیه گردانی : نمایش تعزیه

شبیه : بازیگر

مقتل نویس : نویسنده ( نمایش نامه نویس )

معین البکاء : کارگردان تعزیه

ناظم البکاء: دستیار کارگردان

بانی : تهیه کننده

فرد : نسخه ومتن نمایشنامه تعزیه ( فیلم نامه یا نمایشنامه )

بچه خوان : کسی که به جای بچه ها و دو طفلان مسلم ظاهر می شود.

موالف خوان : کسی که به جای اولیا ظاهر می شود.

تعزیه مضحک : تعزیه های کمیک به نام « گوشه » مشهور است .مانند گوشه ی « شست بستن  دیو».

در این تعزیه‌ها هدف، تمسخر و دست انداختن دشمنان دین است.

قراردادهای تعزیه در نمایش

تعزیه نمایشی سمبلیک یا نماد گراست که در آن طراحی صحنه خلاصه و نمادین است مثلا شاخه ای نخل نماد سرزمین حجاز است.خیر وشر در تعزیه به خوبی قابل تفکیک است (لباس های سبز اولیاء و لباس قرمز اشقیا) .

در تعزیه  تغییر زمان و مکان در همان میدان نمایش با چرخیدن  بازیگران به دور صحنه انجام می شود و نمایش از پرده ای به پرده ی دیگر این گونه اجرا می شود . نفش زنان را مردان جوان بازی می کنند.

تحریر کردن : موافق خوان‌ها یا همان اولیا، گفت‌وگو های خود را با آواز ودر یک دستگاه مشخص موسیقی می خوانند که به ان « تحریر کردن » می‌گویند.

اشتلم خوانی: مخالف خوان‌ها یا اشقیا فقط با صدای بلند می خوانند که به آن « اشتلم خوانی » می گویند (به سخنان فریاد گونه وبریده بریده اشقیا در شرح پهلوانی خود اشتلم خوانی یا پهلوان خوانی می گویند.)

چاووشی چیست؟

به نوحه ها وروضه هایی که با موضوع کربلا قبل ازتعزیه اجرا می شود

«چاووشی» می گویند.

موسیقی در تعزیه به جهت مقدمه و توصیف ، تقطیع صحنه‌ها، موسیقی گفتارها و مکالمه ها به کار می رود. رهبر نوازندگان را معین البکاء (کارگردان) می‌گویند.

طبل : جنگ و جشن وسرور در خیمه اشقیا

دهل : تعویض صحنه‌ها

نقاره :گرد آوری مردم، هنگام جنگ، شادی

کرنا ( نی بزرگ): جنگ، گرد آوری جمعیت

شیپور: نبرد، همراه سنج ایجاد هیجان می‌کند.

سنج :به هنگام جنگ و نبرد

بوق : برای جمع کردن مردم، تقطیع و تعویض صحنه

نی: برای سوال وجواب اولیا

سرنا :هنگام جشن و سرور

قره نی: در مجالس عروسی و جشن کار برد داشت.

فلوت: بیشتر در کاشمر و یزد جهت القاء غم به کار می رود وقدرت کمی در موسیقی تعزیه دارد.

اصطلاحات و واژه‌های رایج در تعزیه

شبیه گردانی : نمایش تعزیه

شبیه : بازیگر

مقتل نویس : نویسنده ( نمایش نامه نویس )

معین البکاء : کارگردان تعزیه

ناظم البکاء: دستیار کارگردان

بانی : تهیه کننده

فرد : نسخه ومتن نمایشنامه تعزیه ( فیلم نامه یا نمایشنامه )

بچه خوان : کسی که به جای بچه ها و دو طفلان مسلم ظاهر می شود.

موالف خوان : کسی که به جای اولیا ظاهر می شود.

تعزیه مضحک : تعزیه های کمیک به نام « گوشه » مشهور است .مانند گوشه ی « شست بستن  دیو».

در این تعزیه‌ها هدف، تمسخر و دست انداختن دشمنان دین است.

قراردادهای تعزیه در نمایش

تعزیه نمایشی سمبلیک یا نماد گراست که در آن طراحی صحنه خلاصه و نمادین است مثلا شاخه ای نخل نماد سرزمین حجاز است.خیر وشر در تعزیه به خوبی قابل تفکیک است (لباس های سبز اولیاء و لباس قرمز اشقیا) .

در تعزیه  تغییر زمان و مکان در همان میدان نمایش با چرخیدن  بازیگران به دور صحنه انجام می شود و نمایش از پرده ای به پرده ی دیگر این گونه اجرا می شود . نفش زنان را مردان جوان بازی می کنند.

تحریر کردن : موافق خوان‌ها یا همان اولیا، گفت‌وگو های خود را با آواز ودر یک دستگاه مشخص موسیقی می خوانند که به ان « تحریر کردن » می‌گویند.

اشتلم خوانی: مخالف خوان‌ها یا اشقیا فقط با صدای بلند می خوانند که به آن « اشتلم خوانی » می گویند (به سخنان فریاد گونه وبریده بریده اشقیا در شرح پهلوانی خود اشتلم خوانی یا پهلوان خوانی می گویند.)

چاووشی چیست؟

به نوحه ها وروضه هایی که با موضوع کربلا قبل ازتعزیه اجرا می شود

«چاووشی» می گویند.

موسیقی در تعزیه به جهت مقدمه و توصیف ، تقطیع صحنه‌ها، موسیقی گفتارها و مکالمه ها به کار می رود. رهبر نوازندگان را معین البکاء (کارگردان) می‌گویند.

طبل : جنگ و جشن وسرور در خیمه اشقیا

دهل : تعویض صحنه‌ها

نقاره :گرد آوری مردم، هنگام جنگ، شادی

کرنا ( نی بزرگ): جنگ، گرد آوری جمعیت

شیپور: نبرد، همراه سنج ایجاد هیجان می‌کند.

سنج :به هنگام جنگ و نبرد

بوق : برای جمع کردن مردم، تقطیع و تعویض صحنه

نی: برای سوال وجواب اولیا

سرنا :هنگام جشن و سرور

قره نی: در مجالس عروسی و جشن کار برد داشت.

فلوت: بیشتر در کاشمر و یزد جهت القاء غم به کار می رود وقدرت کمی در موسیقی تعزیه دارد.

اصطلاحات و واژه‌های رایج در تعزیه

شبیه گردانی : نمایش تعزیه

شبیه : بازیگر

مقتل نویس : نویسنده ( نمایش نامه نویس )

معین البکاء : کارگردان تعزیه

ناظم البکاء: دستیار کارگردان

بانی : تهیه کننده

فرد : نسخه ومتن نمایشنامه تعزیه ( فیلم نامه یا نمایشنامه )

بچه خوان : کسی که به جای بچه ها و دو طفلان مسلم ظاهر می شود.

موالف خوان : کسی که به جای اولیا ظاهر می شود.

تعزیه مضحک : تعزیه های کمیک به نام « گوشه » مشهور است .مانند گوشه ی « شست بستن  دیو».

در این تعزیه‌ها هدف، تمسخر و دست انداختن دشمنان دین است.

قراردادهای تعزیه در نمایش

تعزیه نمایشی سمبلیک یا نماد گراست که در آن طراحی صحنه خلاصه و نمادین است مثلا شاخه ای نخل نماد سرزمین حجاز است.خیر وشر در تعزیه به خوبی قابل تفکیک است (لباس های سبز اولیاء و لباس قرمز اشقیا) .

در تعزیه  تغییر زمان و مکان در همان میدان نمایش با چرخیدن  بازیگران به دور صحنه انجام می شود و نمایش از پرده ای به پرده ی دیگر این گونه اجرا می شود . نفش زنان را مردان جوان بازی می کنند.

تحریر کردن : موافق خوان‌ها یا همان اولیا، گفت‌وگو های خود را با آواز ودر یک دستگاه مشخص موسیقی می خوانند که به ان « تحریر کردن » می‌گویند.

اشتلم خوانی: مخالف خوان‌ها یا اشقیا فقط با صدای بلند می خوانند که به آن « اشتلم خوانی » می گویند (به سخنان فریاد گونه وبریده بریده اشقیا در شرح پهلوانی خود اشتلم خوانی یا پهلوان خوانی می گویند.)

چاووشی چیست؟

به نوحه ها وروضه هایی که با موضوع کربلا قبل ازتعزیه اجرا می شود

«چاووشی» می گویند.

موسیقی در تعزیه به جهت مقدمه و توصیف ، تقطیع صحنه‌ها، موسیقی گفتارها و مکالمه ها به کار می رود. رهبر نوازندگان را معین البکاء (کارگردان) می‌گویند.

طبل : جنگ و جشن وسرور در خیمه اشقیا

دهل : تعویض صحنه‌ها

نقاره :گرد آوری مردم، هنگام جنگ، شادی

کرنا ( نی بزرگ): جنگ، گرد آوری جمعیت

شیپور: نبرد، همراه سنج ایجاد هیجان می‌کند.

سنج :به هنگام جنگ و نبرد

بوق : برای جمع کردن مردم، تقطیع و تعویض صحنه

نی: برای سوال وجواب اولیا

سرنا :هنگام جشن و سرور

قره نی: در مجالس عروسی و جشن کار برد داشت.

فلوت: بیشتر در کاشمر و یزد جهت القاء غم به کار می رود وقدرت کمی در موسیقی تعزیه دارد.

اصطلاحات و واژه‌های رایج در تعزیه

شبیه گردانی : نمایش تعزیه

شبیه : بازیگر

مقتل نویس : نویسنده ( نمایش نامه نویس )

معین البکاء : کارگردان تعزیه

ناظم البکاء: دستیار کارگردان

بانی : تهیه کننده

فرد : نسخه ومتن نمایشنامه تعزیه ( فیلم نامه یا نمایشنامه )

بچه خوان : کسی که به جای بچه ها و دو طفلان مسلم ظاهر می شود.

موالف خوان : کسی که به جای اولیا ظاهر می شود.

تعزیه مضحک : تعزیه های کمیک به نام « گوشه » مشهور است .مانند گوشه ی « شست بستن  دیو».

در این تعزیه‌ها هدف، تمسخر و دست انداختن دشمنان دین است.